W scenie kiedy Vasily i Danilov przybywają na bankiet u Chruszczowa, w tle słychać sowiecki hymn. Jednak ta wersja po raz pierwszy została zaprezentowana dopiero na początku roku 1944, a więc bohaterowie usłyszeli coś czego jeszcze wtedy nie było.
Zęby Koulikova nie we wszystkich ujęciach są metalowe, najczęściej tylko wtedy gdy ma on otwarte usta.
"Zagradotryad"- pułk NKWD działający w celu wyłapywania i rozstrzeliwania radzieckich dezerterów na filmie nosi zwykłe mundury, niezgodne z faktycznym ubiorem tej jednostki.
W Armii Czerwonej nigdy nie używano gwizdków, aby rozpoczynać bitwy.
Na okładce wydania DVD, Mosin-Nagant posiada leworęczną zasuwę. W każdym modelu Mosin-Nagant (M91, M91/30, M38, M44 itd.) zasuwa jest skonstruowana dla praworęcznych.
Pieprzyk Nikity Chruszczowa na lewej stronie nosa czasami jest wystający, czasami bardzo mały, a czasami go w ogóle nie ma w poszczególnych ujęciach.
Kiedy samochód Danilova dachuje, można zauważyć jasno-czerwony kask kaskadera.
W scenie, w której Zaitsev pierwszy raz spotyka Danilova można zauważyć, że niektórzy martwi oddychają, z ich ust wydobywa się para.
Kiedy Komisarz Danilov opowiada Wassilijowi Zaitsemu o tym że znajduje się on na pierwszej stronie gazet, mówi, że gazeta będzie drukowana na Krymie. Krym był wtedy pod całkowitym panowaniem Niemców.
Nominacje na komisarza odbywały się tuż przed zakończeniem bitwy 9 października 1942 roku, a Danilov występuje z tym tytułem przez większość filmu.
Na początku Danilov jest oficerem, a następnie staje się komisarzem. To tak jakby przeskoczyć z pułkownika do majora.
W pierwszych scenach walk o Stalingrad można zauważyć jak wielka metalowa statua rusza się kiedy kilku żołnierzy na nią wpada.
Kiedy Zaitsev towarzyszy Danilovi w spotkaniu z rosyjskimi oficerami, na skroni Zaitseva można zauważyć plamę krwi. W następnym ujęciu rana jest zabandażowana.
Kiedy na początku filmu Danilov przymierza się do strzału zasuwa w karabinie zmienia pozycję. Najpierw zasuwę widzimy w górze, a następnie na dole.
W pierwszych scenach bitwy o Stalingrad można zauważyć jak ten sam żołnierz ginie dwa razy. Pierwszy raz z rąk Niemców, i drugi raz podczas ucieczki z rąk Rosjan.
Kiedy Nikolai Koulikov zostaje zabity, jego ciało opada prosto w dół. Ale Koulikov był w środku skoku, więc naprawdę powinien polecieć trochę dalej i uderzyć o podłogę piętra.
Kule w filmie lecą o wiele za szybko niż normalne. Pomiędzy strzałem, a trafieniem w cel powinna być krótka przerwa, gdyż te pociski nie przekraczają takich dystansów w tak krótkim czasie.
Niemieckie bombowce nie zrzucałyby bomb tak nisko nad takim miastem jak Stalingrad. Eksplozje mogłyby uszkodzić bombowce.
W ujęciach ukazujących twarz Danilova z bliska, można zauważyć że soczewki w jego okularach mają nowoczesne anty-odblaskowe warstwy.
Na początku filmu, gdy pokazana jest mapa, ukazująca "przemarsz" nazistów przez Europę, Związek Radziecki jest przedstawiony jako dzisiejsza Rosja, a Ukraina widnieje jako odrębne państwo. W tamtym okresie kraje te były jednością.
W jednej ze scen, gdy Vassili Zaitsev stara się uniknąć majora Königa, chowa się za piecem. Utracony karabin próbuje odzyskać za pomocą sznurka i scyzoryka. W pewnym momencie, oficer Wehrmachtu strzela prosto w sznur. Ten pęka, jednak kula nie trafia później w żaden z elementów otoczenia bezpośrednio za nim.
W jednej ze scen, w centrum pola bitwy, pokazany jest sowiecki czołg T-34. To bez wątpienia model T-34/85 (sądząc po kształcie wieżyczki), który do powszechnego użytku wszedł dopiero w późniejszych miesiącach 1943 roku. Podczas bitwy pod Stalingradem - toczonej od 19. listopada 1942 do 2. lutego 1943 - Armia Czerwona korzystała ze starszej jego wersji, posiadającej mniejszą wieżyczkę (T-34/76).
Podczas II wojny światowej, niemiecka armia nigdy nie dysponowała 116. dywizją piechoty. Była za to 116. dywizja pancerna, jednak uformowano ją dopiero w 1944 roku.
Gdy kamera robi zbliżenie na Zaitseva - tuż po jego pierwszych słowach do komisarza Danilova (You'll get us caught, Comrade Commissar) - "ciało" leżące tuż obok niego mruga.
Po tym jak Vassili - leżąc w fontannie - zabija 5 Niemców, Danilov drukuje liścik, dokumentujący "zdobycze" frontowe Zaitseva. Gdy 1-sza jego kopia wychodzi z maszyny drukarskiej, są tam jedynie 4 przekreślone hełmy. Chwilę później, gdy kartka trafia w ręce Zaitseva, w magiczny sposób pojawia się piąte skreślenie.
Dwie tabliczki czekolady, jakie major König daje Sachy w zamian za informacje o Zaitsevie, zmieniają swoje położenie na stoliku, zanim zostają podniesione przez chłopca.
Major König nosi na mundurze baretkę, która symbolizuje, że jest on w posiadaniu nie-kombatanckiej wersji pamiątkowego medalu dla weteranów II wojny światowej. As wśród snajperów (ponad 400 zabójstw na koncie) nie mógłby być właścicielem takiego odznaczenia.
Kraje przedstawione w animowanej sekwencji jako podbite przez Niemcy w 1942 roku są zaznaczone błędnie. Szwajcaria i Turcja były neutralne i nie zostały zaatakowane.
W filmie na Fontannie Barmalej widać dziewięcioro dzieci tańczących wokół krokodyla, w rzeczywistości dzieci jest tylko sześcioro.
Oficer na łodzi, strzela 11 razy z 7-strzałowego rewolweru Nagant M1895.
Zdjęcia do filmu realizowano w Poczdamie i Rüdersdorfie (Niemcy).
Tytuł filmu został wzięty z książki "Wróg u bram: Bitwa pod Stalingradem" (1973) Williama Craiga, która również zawiera prawdziwe, wojenne czyny bohaterskie Vasilli Zaitseva.
Konflikt między Zaitsevem a Konigem jest fikcją. Według najnowszych badań nie ma żadnych dowodów na to, że taka walka miała miejsce. Była jednak plotka wśród rosyjskich żołnierzy o tej historii, która miała zwiększyć wolę walki wśrod Rosjan.
Na początku filmu Vasilli używa karabinu Mosin/Nagant 1891/30, kiedy staje się snajperem - używa starszego modelu Mosin/Nagant 1891.
Tak naprawdę nie było szcześliwego zakończenia historii Vasiliewa i Tanii. Przed zakończeniem wojny każde z nich myślało, że to drugie nie żyje. Dopiero lata później Tania dowiedziała się, że jej ukochany nie dość że żyje, to jeszcze się ożenił.
Postać majora Erwina Königa wzorowana była na niemieckim snajperze z okresu II wojny światowej, który uśmiercił ponad 400 żołnierzy wroga. Nazywał się Heinz Thorvald i był pułkownikiem SS (Standartenführer). Był też jednym z instruktorów szkoły dla snajperów w Zossen, na południe od Berlina.
Poprzez cały film, Vassili Zaitsev ma przy swoim karabinie celownik teleskopowy klasy PU (moc powiększenia 3,5). W rzeczywistości, radziecki bohater znad Wołgi korzystał z jeszcze silniejszej lunety klasy PE, o 4-krotnym powiększeniu.
Postać Ludmiły jest prawdopodobnie wzorowana na innym popularnym sowieckim snajperze Ludmiły Pavlichenki, która miała na swoim koncie około 300 zabójstw. Więcej od Wassilija Zaitseva, który zastrzelił 257 osób.
Kilka razy kiedy strzelają ze swoich broni widać płomień, ale nie widać łusek.
Zdjęcia do filmu kręcono od 17 stycznia do maja 2000 roku.